ต้นปอแก่นเทา (Po kan thao)
ชื่อท้องถิ่น : ขี้เถ้า (นครราชสีมา), คันเทา (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ), ปอแก่นเทา (เชียงราย, นครพนม) ปอลาย (พิษณุโลก) ปอหมื่น, ยาบข้าวจี่ (ภาคเหนือ), ยาบน้อย, ยาบมื่น (เชียงใหม่), ลาย (ราชบุรี)
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Grewia eriocarpa Juss.
วงศ์ : Malvaceae
ข้อมูลทั่วไป
ลักษณะทั่วไป เป็นไม้พุ่มหรือไม้ต้นขนาดเล็ก สูงถึง 12 เมตร ใบเดี่ยว เรียงสลับ แผ่นใบรูปไข่ กว้าง 2-5.5 เซนติเมตร ยาว 3-12 เซนติเมตร ปลายแหลมถึงเรียวแหลม ฐานมนหรือกลม มีเส้นใบ 3 เส้นออกจากโคนใบ ขอบใบจักเป็นฟันเลื่อยถี่ๆ ดอกเล็ก สีเหลืองอมเขียว ออกเป็นช่อตามซอกใบ กลีบเลี้ยงและกลีบดอกรูปใบหอก ผลกลม มีพูตื้นๆ 2-4 พู เปลือกแข็ง มีขนเปลือก เปลือกสีเทาเรียบ พบตามป่าผลัดใบทั่วไป ที่ระดับความสูง 100-1,000 เมตร
การใช้ประโยชน์ในทางเศรษฐกิจ
1. ผลรับประทานได้
2. เนื้อไม้ใช้ทำฟืน
สรรพคุณทางการแพทย์
ยังไม่มีข้อมูลสรรพคุณทางการแพทย์
อ้างอิง
กำลังรวบรวมข้อมูลเพื่อใช้ในการอ้างอิง
